Hlutverk "nýju" bankanna

Góðar óskir um heilladrjúgt og árangursríkt starf fyrir land og þjóð, fylgja nýrri ríksistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. 

 Nú verðum við Íslendingar að minna okkur á grunnreglur um rekstur banka.  Það sem fyrst og fremst steypti bönkum hérlendis var það, að þeir höfðu ekki í heiðri það grundvallaratriði að bankar gera aðeins eitt: Lána peninga gegn vöxtum.....ekkert annað!

Fjárfestingaræðið, þ.e. að kaupa og selja hluti í fyrirtækjum og græðgin sem því fylgdi, var meinið sem að lokum varð til þess, að spilaborgin hrundi. M.a. keyptu bankarnir heilu blokkirnar á byggingarstigi, hækkuðu verð þeirra úr öllu hófi og lánuðu síðan fólki 100% fyrir þeim! Einnig voru hlutir keyptir í fyrirtækjum sem gátu náð skyndigróða, þau studd og fjármögnuð, en önnur fyrirtæki í samkeppni við þau sem bankarnir áttu, fengu ekki fyrirgreiðslu.  

Nú verður að tryggja að fjárfestingabrjálæði bankanna, með eignarhaldi og yfirtöku á "lífvænlegum fyrirtækjum" haldi ekki áfram, nú á vegum ríkisins. Menn virðast  ekki gera sér grein fyrir hættunni sem í þessu felst. Með þessu, fara bankarnir í samkeppni um eignarhald á fyrirtækjum. Bankarnir velja úr bestu bitana fyrir ríkið sem eignast svo fyrirtækin með eign hlutafjár í fyrirtækjunum, að hluta, eða öllu leiti. Þeir skekkja samkeppnishæfi á markaði, með því  að neita öðrum en eigin fyrirtækjum um eðlilega fyrirgreiðslu.

Hver getur keppt við ríkið um eignarhald fyrirtækja, ef bönkunum verður heimilt að fara þessa leið? Hvernig á fyrirtæki í eigu einstaklinga sem er í samkeppni við fyrirtæki í sömu atvinnugrein í eigu ríkisbanka, að lifa? Þetta gengur aldrei upp.

Bankar eru fjármálastofnanir. Þeir lána peninga gegn vöxtum. Þeir sem fá lánað, eiga að njóta jafnréttis við mat á lánshæfi. Bankar eiga að meta eignir og rekstur fyrirtækja og lána fé til þeirra sem treyst er. Ekkert annað! 

Með innkomu banka/ríkisins sem hlutafjáreigenda á fyrirtækjamarkaði, skekkist leikurinn. Þau fyrirtæki sem bankarnir/ríkið eiga ekki í, verða undir, fá ekki rekstrarfé og fara á hausinn.       Eftir stendur fyrirtækið sem bankinn/ríkið á og hirðir verkefnin og fjármagnið.

Það verður því að tryggja, að "Nýju bankarnir" fari ekki út á þessa braut, þannig að þeir verði látnir ákveða hvaða íslensk fyrirtæki lifa og hver deyja.Það verður að koma í veg fyrir, að fyrirtæki og atvinnuvegir landsins, verði "þjóðnýttir" á þennan hátt.

Til þess þarf nýja lagasetningu á Alþingi.

Athugasemdir

[Jón Halldór Guðmundsson, 2.2.2009 kl. 21:04]

Sæll Magnús.

Það er frábært að sjá hvað þú ert nú vel gefinn, eins og þessi grein sýnir best.

Mikið fór úrskeiðis í fjármálum landsmanna og bankanna, en hve langt það gat gengið án þess að hlutaðeigandi aðilar (DO) gripi inn í er nokkuð sem ég get ekki skilið.

Það er bara þannig.

[Jón Halldór Guðmundsson, 2.2.2009 kl. 21:06]

Lána peninga með vöxtum (hve háir þeir verða fer eftir ýmsu, les evru) og selja eignir sem þeir þurfa að yfirtaka í hruninu. Hvernig á að standa að því?

[Magnús Jónasson, 2.2.2009 kl. 21:49]

Sæll, ég ræði um rekstur fyrirtækja sem að vísu eiga oftast eignir.

Ef um það er að ræða, að fyrirtæki verði gjaldþrota, eiga bankarnir að reyna að koma eignum þeirra í verð sem fyrst, en EKKI TAKA YFIR FYRIRTÆKIÐ OG REKA ÞAÐ!

Þetta er grundvallar mál. Það er stórhættulegt, að bankarnir fari að reka fyrirtæki í samkeppni við hinn frjálsa markað. Hvernig eiga venjuleg fyrirtæki að geta keppt á jafnréttisgrunni, við fyrirtæki sem banki á og rekur? !!

Vextir bankanna fara eftir framboði og eftirspurn eftir fjármagni, eins og annarri vöru. Hefurðu spáð í verðtrygginguna sem sagt er að sé ekki hægt að taka af vegna lífeyrissjóðanna? Hvað kostar það meðalheimilið að hafa hana, í stað þess, að engar verðbætur séu, en á móti komi eðlile ávöxtun lífeyrissjóða s.s. 3,5%.... Þetta myndi spara hverju heimili 40-60 milljónum á 40 árum....jafnvel meira....

[Jón Halldór Guðmundsson, 3.2.2009 kl. 00:00]

Það er dýr fórnarkostnaður fyrir lífeyrissjóðakerfi sem greiðir ekki svo hán lífeyri, samkvæmt því sem ég hef séð hjá almenningi.